Avond

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht,
De witte bloesems in de scheemring, ziet
Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
Een enkele, al te late vogel vliedt.

En ver, daar-ginds, die zacht-gekleurde lucht
Als perlemoer, waar iedre tint vervliet
In teerheid. Rust , o, wonder-vreemd genucht!
Want alles is bij dag zo innig niet.

Alle geluid, dat nog van verre sprak,
Verstierf , de wind, de wolken, alles gaat,
Al zacht en zachter , alles wordt zo stil.

En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak,
Dat al zo moe is, altijd luider slaat,
Altijd maar luider, en niet rusten wil.

Uit Verzen (Amsterdam 1884) - Willem Kloos

Anubis

Anubis was een god in de Egyptische mythologie. Hij werd afgebeeld met het hoofd van een jakhals of als een jakhals. Jakhalzen waren aaseters en waarschijnlijk zou de associatie met dit dier eerder geweest zijn om de doden te beschermen van vernietiging.

Voordat Osiris belangrijk werd was Anubis de belangrijkste begraaf-god. Waarschijnlijk heeft hij zich in het begin alleen maar met begrafenissen bemoeid en zich met het volgen van de koning in de onderwereld beziggehouden. De naam Anubis (inepu) zou gelinkt zijn aan het woord koningszoon in dezelfde relatie met Osiris. De Jakhalskop is gekozen naar de Jakhalzen in de woestijn die aan het graven waren in de oude koningsgraven. De andere jakhalsgod was Wepwawet. In het Oude Rijk werden gebeden geschreven op de muren van mastaba's en in de piramideteksten is Anubis heel vaak aangehaald.

Bron : http://nl.wikipedia.org/wiki/Anubis_(god)

Het hiernamaals ...

...
Na het proces van mummificatie werd de mummie in een houten doodskist gelegd. Om beter bescherming te bieden tegen het kwaad op de reis naar het hiernamaals, werd deze kist vaak in een .nest. van grotere kisten geplaatst, die elk waren versierd met de gebeden en bezweringen uit het Dodenboek. De kisten van de allerrijksten, waaronder de farao's, werden tot slot in een sarcofaag gelegd, waarna de sarcofaag werd verzegeld. Na het sluiten van de doodskist werd door priesters de macht van de goden aangeroepen om de mummie te beschermen tegen kwade machten. Vervolgens werd de doodskist op een houten slede geplaatst en met een boot (zie afbeelding) naar de westelijke oever van de Nijl gebracht, waar de zon onderging en de doden leefden. Deze tocht symboliseerde bovendien de tocht naar het rijk van Osiris. Priesters en rouwende familieleden liepen voor de kist uit, die op een slede door ossen en mensen naar de graftombe gesleept werd. De priesters en de familieleden sprenkelden melk en verspreidden wierook. Achter de kist kwam een tweede slede, die de canopen vervoerde, met daarin de gemummificeerde ingewanden en andere grafgiften. Verder liep er nog een aantal bedienden mee om de grafgiften het graf in te dragen.
...

Bron : http://www.digital-isis.nl/eeuwen.html