Aan de basis van het visuele spektakel staat performance capture, een techniek waarvan Zemeckis na zijn The Polar Express voor de tweede maal gebruik maakt. Hij laat zijn acteurs in strakke pakjes van top tot teen bedekt met bolletjes hele scènes uitspelen in een groene ruimte omringd door tientallen camera's. Uit deze performance komt een rits data die omgezet wordt in 3D-beelden, waarbij de essentie van de acteurs wordt gebruikt.Metamorfose
Zo kan het dus dat de dikke Engelse acteur Ray Winstone de twee meter lange, gespierde Viking Beowulf speelt. En dat Angelina Jolie in de huid kruipt van de verleidelijke moeder van Grendel die naast een perfect figuur (niet verrassend), ook een levende paardenstaart en stilettohakken onder haar voetzolen heeft. De grootste metamorfose maakt Crispin Glover als Grendel door. Slechts een enkeling zou de acteur nog herkennen uit het mismaakte lijf van het reusachtige monster dat de arme bevolking van koning Hrothgar (Anthony Hopkins) terroriseert.
Zoals gezegd moet Beowulf het niet hebben van een intelligent verhaal, maar dat betekent niet dat scenaristen Avary en Gaiman gefaald hebben. Het visuele spektakel is op momenten zo overdonderend, dat enige subtiliteit verloren zou gaan in de woeste zee van pixels. Gelukkig hebben we hier niet te maken met een film, maar met een evenement. Hierin kan de held onzinnige dingen uitkramen als: "Tonight will be different! I am the ripper, the terror, the slasher. I am the teeth in the darkness! My name is strength! And lust! And power! I AM BEOWULF!" En kan hij spiernaakt rondlopen zonder dat ook maar één maal zijn kleine wapen te zien valt.Houterige dialogen
Het gebrek aan diepgang stoort alleen wanneer er even geen monster is om te verslaan. Dan komen de houterige dialogen bovendrijven en valt op hoe ééndimensionaal deze 3D-personages blijven. Het tragische lot van Beowulf - de allereerste anti-held - laat de kijker grotendeels koud. Slechts naar het einde toe weet Zemeckis enige gelaagdheid aan te brengen. Dit valt echter zo rauw op je dak, dat het beoogde effect zijn doel mist.
Om te onderstrepen dat het om een belevenis gaat, mocht de landelijke filmpers Beowulf bekijken op het grote IMAX-scherm in 3D. Met een speciaal brilletje op zoefden de speren om je oren, vloog een reusachtige draak over je hoofd en kon je de rondingen van Angelina Jolie bijna aanraken. Helaas zal niet iedereen met een speciaal brilletje op Beowulf kunnen zien. Ik kan niet met zekerheid zeggen of het spektakel zonder al die driedimensionale tierelantijnen de moeite waard blijft, maar ik vermoed het ergste. Een evenement staat of valt namelijk bij de juiste locatie.
Bron: http://www.filmfocus.nl/recensies/23632-Beowulf.html
