Homo viator

Een vale mist kleurt grijs een morgen
en nevel walmt nieuw een dageraad
wijl amber licht verteert
laatst die morgen
en sterren eenzaam slapen gaan

Ben ik dan doler
- homo viator -
hij die zoekt, niet vindt
langs lang betreden wegen
de waarheid, niet het leven
in holen, krochten, burcht van heren
versteend, verknocht tot tijd
essentie ener queeste ,
wanneer het dier in mij
in instinct huilt en krijst en jankt uit angst
- spuwer in timpaan en nok -
gebeiteld in kantelen
de Nôtre Dame als graf
de graal als waarheid
verstild, verstomd, verzwegen …

Kom ik Quasimodo tegen?